Si longus, levis dictata sunt. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Quo modo autem philosophus loquitur? Duo Reges: constructio interrete. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Hoc simile tandem est? De illis, cum volemus. Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit?

1. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata;
2. Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate.
3. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.

Explanetur igitur.

Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem.

Immo alio genere;

Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.

Respondeat totidem verbis.

Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.

Age, inquies, ista parva sunt. Hoc non est positum in nostra actione. Que Manilium, ab iisque M. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;